انوری (قصاید)/ای قبله‌ی کوی خاکی و آبی

از ویکی‌نبشته
انوری (قصاید) از انوری
(ای قبله‌ی کوی خاکی و آبی)
  ای قبله‌ی کوی خاکی و آبی وی فخر همه قبیله‌ی آبی  
  ای یافته هرچه جسته از گیتی جز مثل که این یکی نمی‌یابی  
  اجرام ز رشک پایه‌ی قدرت پوشیده لباسهای سیمابی  
  عدل تو ز روی خاصیت کرده با آتش فتنه سالها آبی  
  بر چرخ ز بهر اختیاراتت خورشید همی کند سطر لابی  
  کرده صف اختران گردون را درگاه تواند سال محرابی  
  دارالضربی است کرد و گفت تو ایمن شده از مجال قلابی  
  چون خاک به گاه خشم بشکیبی چون باد به وقت عفو بشتابی  
  درگاه تو باب اعظم عدلست مهدی شده نامزد به بوابی  
  ز آسیب تو از فلک فرو ریزند انجم چو کبوتران مضرابی  
  از کار عدوت چون روان گردد تعلیم توان ستد رسن تابی  
  از سیم مخالفت سخا ناید نشنیدستی ز سیم اعرابی  
  تاریخ تفاخرست تشریفت هم اسلافی مرا هم اعقابی  
  زوداکه به دلوشان فرو دادست این گنبد زود گرد دولابی  
  ای چشم نیازیان ز جود تو چون بخت مخالفت به خوش خوابی  
  گفتم که به شکر آن پدید آیم رخ کرده جلالت تو عنابی  
  گفتا ز گرانی رکاب من زودا که عنان به عجز برتابی  
  فتح‌البابی بکردم آخر هم با آنکه تو از ورای این بابی  
  تا هست ز شصت دور در سرعت ایام چو تیرهای پرتابی  
  خصم تو و دور چرخ او بادا طینت قصبی و طبع مهتابی  
  چون دانه‌ی نار اشک بدخواهت وز غصه رخش چو چهره‌ی آبی  
  اسباب بقات ساخته گردون در جمله نه صنعتی نه اسبابی