انوری (قصاید)/ای قبله‌ی کوی خاکی و آبی

by انوری

	ای قبله‌ی کوی خاکی و آبی			وی فخر همه قبیله‌ی آبی
	ای یافته هرچه جسته از گیتی			جز مثل که این یکی نمی‌یابی
	اجرام ز رشک پایه‌ی قدرت			پوشیده لباسهای سیمابی
	عدل تو ز روی خاصیت کرده			با آتش فتنه سالها آبی
	بر چرخ ز بهر اختیاراتت			خورشید همی کند سطر لابی
	کرده صف اختران گردون را			درگاه تواند سال محرابی
	دارالضربی است کرد و گفت تو			ایمن شده از مجال قلابی
	چون خاک به گاه خشم بشکیبی			چون باد به وقت عفو بشتابی
	درگاه تو باب اعظم عدلست			مهدی شده نامزد به بوابی
	ز آسیب تو از فلک فرو ریزند			انجم چو کبوتران مضرابی
	از کار عدوت چون روان گردد			تعلیم توان ستد رسن تابی
	از سیم مخالفت سخا ناید			نشنیدستی ز سیم اعرابی
	تاریخ تفاخرست تشریفت			هم اسلافی مرا هم اعقابی
	زوداکه به دلوشان فرو دادست			این گنبد زود گرد دولابی
	ای چشم نیازیان ز جود تو			چون بخت مخالفت به خوش خوابی
	گفتم که به شکر آن پدید آیم			رخ کرده جلالت تو عنابی
	گفتا ز گرانی رکاب من			زودا که عنان به عجز برتابی
	فتح‌البابی بکردم آخر هم			با آنکه تو از ورای این بابی
	تا هست ز شصت دور در سرعت			ایام چو تیرهای پرتابی
	خصم تو و دور چرخ او بادا			طینت قصبی و طبع مهتابی
	چون دانه‌ی نار اشک بدخواهت			وز غصه رخش چو چهره‌ی آبی
	اسباب بقات ساخته گردون			در جمله نه صنعتی نه اسبابی