انوری (قصاید)/ای از رخت فکنده سپر ماه و آفتاب

by انوری

	ای از رخت فکنده سپر ماه و آفتاب			طعنه زده جمال تو بر ماه و آفتاب
	آنجا که راستیست ندارند در جمال			پیش رخ تو هیچ خطر ماه و آفتاب
	بندند گر دهی تو اجازت چو بندگان			در خدمت رخ تو کمر ماه و آفتاب
	از موی تو ربوده نشان مشک و غالیه			وز روی تو گرفته اثر ماه و آفتاب
	از ماه و آفتاب بهی تو که نیستند			با دو عقیق همچو شکر ماه و آفتاب
	در صف نیکوان به مقام مفاخرت			خواهند از رخ تو نظر ماه و آفتاب
	باشند با جمال تو حاضر به وقت لهو			در بزم شهریار بشر ماه و آفتاب
	خاقان کمال دولت و دین آنکه بر فلک			از سهم او کنند حذر ماه و آفتاب
	محمود صفدری که ز لطف و ز عنف او			گیرند بار نفع و ضرر ماه و آفتاب
	بر خصم او کشیده سنان چرخ و روزگار			در پیش او گرفته سپر ماه و آفتاب
	بفزود عز و دولت او ملک و جاه را			چونان که لون و طعم ثمر ماه و آفتاب
	از شخص او نگشته جدا جاه و مفخرت			وز حکم او نکرده گذر ماه و آفتاب
	بنموده در ولی و عدو و خلقش آن اثر			کاندر قصب نموده گهر ماه و آفتاب
	آفاق را جمال ز جاه و جلال اوست			جاه و جمال اوست مگر ماه و آفتاب
	شاها نهند اگر تو اشارت کنی به فخر			بر خاک بارگاه تو سر ماه و آفتاب
	تو ماه و آفتابی اگر در جبلت‌اند			محض سخا و عین هنر ماه و آفتاب
	بی‌عزم و بی‌لقای تو در سرعت و ضیاء			ننهاده گام و نا زده بر ماه و آفتاب
	اندر ظلال موکب میمون عزم تو			دارند شغل و پیشه سفر ماه و آفتاب
	بر قمع دشمنان تو هر لحظه می‌کشند			لشکر به جایگاه دگر ماه و آفتاب
	از کنج سعد هر شب و هر روز نزد تو			آرند تحفه فتح و ظفر ماه و آفتاب
	تا مانده‌اند سخره‌ی فرمان ایزدی			در قبضه‌ی قضا و قدر ماه و آفتاب
	بادا نگون لوای بقای عدوی تو			چونان که در میان شمر ماه و آفتاب
	از روی و رای تست شب و روز بر فلک			دیده بها و یافته فر ماه و آفتاب
	از طارم سپهر به چشم مناصحت			در دولت تو کرده نظر ماه و آفتاب