انوری (غزلیات)/گر مرا روزگار یارستی
ظاهر
گر مرا روزگار یارستی | کار با یار چون نگارستی | |||||
برنگشتی چو روزگار از من | گرنه با روزگار یارستی | |||||
برکنارم ز یار اگرنه مرا | همه مقصود در کنارستی | |||||
نیست در بوستان وصل گلی | این چه ژاژست کاش خارستی | |||||
هجر بر هجر میشمارم و هیچ | بار یک وصل در شمارستی | |||||
بیش از این روی انتظارم نیست | کاشکی روی انتظارستی | |||||
روزگارست مایهی همه کار | ای دریغا که روزگارستی | |||||
بارکش انوری حدیث مکن | که اگر بر خریت بارستی | |||||
در همه نامهات نامستی | در همه کارهات کارستی |