پرش به محتوا

انوری (غزلیات)/کس نداند کز غمت چون سوختم

از ویکی‌نبشته
انوری (غزلیات) از انوری
(کس نداند کز غمت چون سوختم)
  کس نداند کز غمت چون سوختم خویشتن در چه بلا اندوختم  
  دیدنی دیدم از آن رخسار تو جان بدان یک دیدنت بفروختم  
  برکشیدم جامه‌ی شادی ز تن وز بلا دلقی کنون نو دوختم  
  هرچه دانش بود گم کردم همه در فراقت زرگری آموختم  
  زر براندودم برین رخسار سیم آتش اندر کوره‌ی دل سوختم