انوری (غزلیات)/من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود

'

انوری (غزلیات)  از انوری (من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود)

'

	من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود		دل زمانه و برگ جهان تواند بود
	نهان شد از من بیچاره راز محنت تو		قضای بد ز همه کس نهان تواند برد
	خوش آنکه گویی چونی همی توانی نه		در این چنین سر و توشم توان تواند بود
	اگر ز حال منت نیست هیچ‌گونه خبر		که حال من ز غمت بر چه‌سان تواند بود
	چرا اگر به همه عمر ناله‌ای شنوی		به طعنه گویی کار فلان تواند بود
	جفا مکن چه کنی بس که در ممالک حسن		برات عهد و وفا ناروان تواند بود
	در این زمانه هر آوازه کز وفا فکنند		همه صدای خم آسمان تواند بود
	اگر ز عهد و وفا هیچ ممکنست نشان		در این جهان چو نیابی در آن تواند بود