انوری (غزلیات)/عشق تو قضای آسمانست
ظاهر
عشق تو قضای آسمانست | وصل تو بقای جاودانست | |||||
آسیب غم تو در زمانه | دور از تو بلای ناگهانست | |||||
دستم نرسد همی به شادی | تا پای غم تو در میانست | |||||
در زاویهای چین زلفت | صد خردهی عشق در میانست | |||||
این قاعده گر چنین بماند | بنیاد خرابی جهانست | |||||
با حسن تو در نوالهی چرخ | رخسارهی ماه استخوانست | |||||
وز عافیتی چنین مروح | در عشق تو عمر بس گرانست | |||||
با آنکه نشان نمیتوان داد | کز وصل تو در جهان نشانست | |||||
دل در غم انتظار خون شد | بیچاره هنوز در گمانست | |||||
گفتم که به تحفه پیش وعدهاش | جان مینهم ار سخن در آنست | |||||
دل گفت که بر در قبولش | هرچه آن نرود به دست جانست | |||||
بازار سپید کاری تو | اکنون به روایی آنچنانست | |||||
کانجا سر سبز بیزر سرخ | چون سیم سیاه ناروانست | |||||
زر بایدت انوری وگر نیست | غم خور که همیشه رایگانست | |||||
بیمایه همی طلب کنی سود | زان گاهی سود و گه زیانست |