انوری (غزلیات)/روی چون ماه آسمان داری
ظاهر
روی چون ماه آسمان داری | قد چون سرو بوستان داری | |||||
دل تو داری غلط همی گویم | نه به جان و سرت که جان داری | |||||
در میان دلی و خواهی بود | خویش را چند بر کران داری | |||||
راز من در غمت چو پیدا شد | روی تا کی ز من نهان داری | |||||
گر نهانی و بیوفا چه عجب | جانی و عادت جهان داری | |||||
از غمت روی بر زمین دارم | وز جفا سر بر آسمان داری | |||||
چند ازین گرچه برگ این دارم | چند از آن گرچه جای آن داری | |||||
چون گرانی همی بخواهی برد | سر چه بر انوری گران داری |