انوری (غزلیات)/دوستا گر دوستی گر دشمنی
| دوستا گر دوستی گر دشمنی | جان شیرین و جهان روشنی | |||||
| در سر کار تو کردم دین و دل | انده جانست وان در می‌زنی | |||||
| برنیارم سر گرم در سرزنش | ساعتی صد بار در پای افکنی | |||||
| تا همی دانی که در کار توام | رغم را پیوسته در خون منی | |||||
| چند گویی خونت اندر گردنت | بس به سر بیرون مشو گر کردنی | |||||
| با منت چندین چه باید کارزار | چون مصاف من ببوسی بشکنی | |||||
| چون فلک با انوری توسن نگشت | مردمی کن درگذر زین توسنی | |||||