| | | | | | |
| |
خه‌خه به نام ایزد آن روی کیست یارب |
|
آن سحر چشم و آن رخ آن زلف و خال و آن لب |
|
| |
در وصف حسن آن لب ناهید چنگ مطرب |
|
بر چرخ حسن آن رخ خورشید برج کوکب |
|
| |
مسرور عیش او را این عیش عادتی غم |
|
بیمار هجر او را این مرگ صورتی تب |
|
| |
نقشی نگاشت خطش از مشک سوده بر گل |
|
دامن فکند زلفش بر روز روشن از شب |
|
| |
دامیست چین زلفش عقل اندرو معلق |
|
جزعیست چشم شوخش سحر اندرو مرکب |
|
| |
گه مشک می‌فشاند بر مه ز گرد موکب |
|
گه ماه می‌نگارد در ره ز نعل مرکب |
|
| |
در پیش نور رویش گردون به دست حسرت |
|
بربست روی خود را بشکست نیش عقرب |
|
| |
بردارد ار بخواهد زلف و رخش به یک ره |
|
ترتیب کفر وایمان آیین کیش و مذهب |
|
| |
در من یزید وصلش جانی جوی نیرزد |
|
ای انوری چه لافی چندین ز قلب و قالب |
|
