انوری (غزلیات)/ای بنده‌ی روی تو خداوندان
| ای بنده‌ی روی تو خداوندان | دیوانه‌ی زلف تو خردمندان | |||||
| بازار جمال روی خوبت را | آراسته رسته رسته دلبندان | |||||
| در هر پس در مجاوری داری | گریان و در انتظار دل خندان | |||||
| چندین چه کنی به وعده دربندم | ایام وفا نمی‌کند چندان | |||||
| گویی مشتاب تا که وقت آید | گر خواهی وگرنه از بن دندان | |||||
| از خوی بدت شکایتی دارم | کان نیست نشان نیک پیوندان | |||||
| هجرت به جواب آن پدید آمد | گفت اینت غم انوری سر و سندان | |||||