انوری (غزلیات)/الحق نه دروغ محتشم یاری
ظاهر
| الحق نه دروغ محتشم یاری | نازت بکشم که جان آن داری | |||||
| ناز چو تویی توان کشید ای جان | با این همه چابکی و عیاری | |||||
| با روی تو در تفکرم کایزد | از رحمتت آفرید پنداری | |||||
| در عشق تو گردنان گردون را | گردن ننهم همی ز جباری | |||||
| گر سر به فلک برم روا باشد | چون سر به کسی چو من فرود آری | |||||
| چون عاشق زار تو شدم باری | از من مستان به خیره بیزاری | |||||
| مفروش مرا چو کردم ای دلبر | غمهای ترا به جان خریداری | |||||
| نگذارمت ار به جان رسد کارم | تا بیسببی مرا تو نگذاری | |||||
| گر برگردم نه انوری باشم | از تو بدو صد ملامت و خواری | |||||