امیر خسرو دهلوی (انتخاب از غزلیات)/گر چه بربود عقل و دین مرا

از ویکی‌نبشته
  گر چه بربود عقل و دین مرا بد مگویید نازنین مرا  
  گوشش از بار درد گران گشتست نشنود ناله‌ی حزین مرا  
  آخر ای باغبان یکی بنمای به من آن سرو راستین مرا  
  دست در گل همی زنم لیکن خار می‌گیرد آستین مرا