| | | | | | |
| |
هنگام گلست باده باید |
|
ساقی و حریف ساده باید |
|
| |
گر غنچه گره بر ابرو افکند |
|
پیشانی گل گشاده باید |
|
| |
ساقی برخیز و یار بنشان |
|
کاین شسته و آن ستاده باید |
|
| |
جانست پیام اهل دل را |
|
جانی که به کف نهاده باید |
|
| |
و آنگاه حریف ساده و مست |
|
دردست من اوفتاده باید |
|
| |
خسرو ز بتان کرشمه بد نیست |
|
معشوقه‌ی خود مرا ده باید |
|
| |
مه بر ناید برابر تو |
|
گر فرمایی برابر آید |
|
| |
در زلف بتان پیچ ای دل |
|
کاین رشته سر دراز دارد |
|
| |
بیچاره کسی که بر درتو |
|
یک سینه و صد نیاز دارد |
|
| |
نی نی غلطم خوش آنکه یاری |
|
عاشق کش و دلنواز دارد |
|
| |
با ما سخن سمن مگویید |
|
کو بوی بهار ما ندارد |
|
| |
آتش همگی گلست و ریحان |
|
آنرا که جز از خدا نترسد |
|
