امیر خسرو دهلوی (انتخاب از غزلیات)/ز عشقت بیقرارم با که گویم
ظاهر
ز عشقت بیقرارم با که گویم | ز هجرت خوار و زارم با که گویم | |||||
نمیپرسی ز احوالم که چونی | پریشان روزگارم با که گویم | |||||
همی خواهم که بفرستم سلامی | چو یک محرم ندارم با که گویم | |||||
تماشا حیف باشد بی رخ دوست | که جانان نبود و گزار بینم | |||||
بروی گل توان دیدن چمن را | چو گل نبود چه بینم ؟ خار بینم | |||||
روای رضوان تو دانی و بهشتت | مرا بگذار تا دیدار بینم | |||||
فرو گویم به چشمت قصهی خویش | اگر آن مست را هشیار بینم | |||||
چنین کافتاد خسرو در ره عشق | ره بیرون شدن دشوار بینم | |||||
ز گلزارت گنه کارم به بویی | مکش چون نه بدیدم نه چشیدم | |||||
خلاص من بجویید ای رفیقان | که من در قید مهر او اسیرم |