امیر خسرو دهلوی (انتخاب از غزلیات)/ای فراق تو یار دیرینه
ظاهر
ای فراق تو یار دیرینه | غم تو غمگسار دیرینه | |||||
درد تو میهمان هر روزه | داغ تو یادگار دیرینه | |||||
غرق خونم که میخلد هر دم | در دلم خار خار دیرینه | |||||
ای دریغا که خاک خواهم شد | با دل بر غبار دیرینه | |||||
ای صبا زینهار یادش ده | گه گه از دوستدار دیرینه | |||||
گاهگاهی خرامشی نکنی | برسر خاک یار دیرینه | |||||
چند گاهی مرا زدل شده بود | زاری و کار و بار دیرینه | |||||
وه که بازآمدی و خسرو را | بردی از دل قرار دیرینه | |||||
چون گشایی دهان شیرین را | تنگهای شکر شود بسته | |||||
پروانه که جان را به سر شمع فدا کرد | در مشهد خویش از تن خود سوخت چراغی | |||||
ز جان سیرآمد ستم من و گرنه | مرا با آن لب و دندان چه بازی |