بدیع‌الزمان فروزانفر
(۱۲۷۶ خورشیدی—۱۳۴۹ خورشیدی)

همچنین به زندگی‌نامه نگاه کنید. استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی و ادیب سرشناس معاصر

آثار

سخن و سخنوران، در دو جلد (۱۳۰۸-۱۳۱۲)
منتخبات ادبیات فارسی (۱۳۱۳)
رساله در تحقیق احوال و زندگانی مولانا جلال‌الدین محمد مشهور به مولوی (۱۳۱۵)
تاریخ ادبیات ایران (۱۳۱۷)
فرهنگ عربی به فارسی (با مشارکت چهار نفر از استادان) (۱۳۱۹)
خلاصهٔ مثنوی، به انتخاب و انضمام تعلیقات (۱۳۲۱)
زندهٔ بیدار (حی بن یقظان) اثر ابن طفیل (تصحیح) (۱۳۳۴)
فیه مافیه از گفتار مولانا جلال‌الدین محمد مشهور به مولوی (تصحیح) (۱۳۳۰)
معارف سلطان‌العلمل بهاءالدین محمد بن حسین خطیبی بلخی مشهور به بهاء ولد (تصحیح) (۱۳۳۳-۱۳۳۸)
مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی (۱۳۳۳)
احادیث مثنوی (۱۳۳۴)
کلیات شمس یا دیوان کبیر (۱۳۳۶-۱۳۴۸)
معارف برهان‌الدین محقق ترمذی (تصحیح) (۱۳۳۹)
شرح احوال و نقد و تحلیل آثار شیخ فریدالدین عطار نیشابوری (۱۳۳۹-۱۳۴۰)
مناقب اوحدالدین کرمانی (تصحیح) (۱۳۴۷)
ترجمهٔ رسالهٔ قشیریه (تصحیح) (۱۳۴۵)
«شرح مثنوی شریف» در سه جلد (۱۳۴۶-۱۳۴۸)
مجموعهٔ مقالات بدیع‌الزمان فروزانفر، به کوشش عنایت‌الله مجیدی (۱۳۵۱)
مجموعهٔ اشعار فروزانفر (با مقدمهٔ دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی)[۷]