هاتف اصفهانی (ماده تاریخها)/فخر زمان میرزا صادق نیکو سرشت
ظاهر
فخر زمان میرزا صادق نیکو سرشت | معدن عز و شرف، منبع جود و سخا | |||||
آن که رسد روز و شب از کف فیاض او | جود به هر بینصیب، فیض به هر بینوا | |||||
منتظر فیض حق بود شب و روز و گشت | عاقبت از لطف حق، کام دل او روا | |||||
از افق او دمید کوکب رخشندهای | کرده مه و مهر از آن، کسب فروغ و ضیا | |||||
از صدفش شد پدید در گران قیمتی | هم ز صفا بینظیر، هم ز شرف بیبها | |||||
از چمنش برکشید سرو سهی قامتی | تازه و تر چون خضر، بر لب آب بقا | |||||
در چمن او شکفت تازه گلی مشکبوی | نکهت او دلفریب، طلعت او جان فزا | |||||
آمد از او در وجود کودک فرخندهای | سرو قد و گلعذار، مهر رخ و مه لقا | |||||
سرو ز قدش خجل گل ز رخش منفعل | غیرت گل رشک سرو، در شرف و در صفا | |||||
هر طرف از بوی اوست مشکفشان روز و شب | جیب نسیم سحر، دامن باد صبا | |||||
نام نکو خواستند بهر وی و عاقبت | کرد محمدرضا، نامزد او قضا | |||||
چون به سعادت گذاشت پا به جهان و گرفت | مهر رخش همچو جان، بر رخ احباب جا | |||||
هاتف عشرت نصیب از پی تاریخ او | کرد رقم کامیاب باد محمدرضا |