| | | | | | |
|
دریغ از حاجی ابراهیم آن دانای روشندل |
|
که زاد از مادر ایام با ایمان و دین توام |
|
|
دریغ و درد از آن شمع سحر خیزان که بود او را |
|
دلی پر آتش از ترس خدا و دیدهی پرنم |
|
|
هزار افسوس از آن نخل برومند ثمرپرور |
|
که در باغ جهانش قامت از باد اجل شد خم |
|
|
گرفتش دل ازین تنگ آشیان و طایر روحش |
|
به عزم گلشن فردوس بال شوق زد برهم |
|
|
روان شد جانب گلزار جنت زین جهان و شد |
|
روان از دیدهی احباب سیل خون ازین ماتم |
|
|
چو بیرون رفت از غمخانهی دنیای دون و شد |
|
به عشرتخانهی فردوس اعلی با دلی خرم |
|
|
دبیر خامه هاتف پی تاریخ فوت او |
|
رقم زد: شد به جنت حاجی ابراهیم از عالم |
|