| | | | | | |
|
خان ذیجاه فلک مرتبه عبدالرزاق |
|
آستان برترش از ذروه کیوان بنگر |
|
|
چرخ و انجم همه را بر درش از بخت بلند |
|
تابع حکم ببین بندهی فرمان بنگر |
|
|
شیر با صولتش آید به نظر گربهی زال |
|
گرگ را با سخطش چون سگ چوپان بنگر |
|
|
درگهش قبلهی ارباب حوائج شب و روز |
|
آستانش کنف گبر و مسلمان بنگر |
|
|
دل و دستش که از آن بحر و ازین کان خجل است |
|
منبع جود ببین معدن احسان بنگر |
|
|
هر که از بهر امیدیش به دامان زد دست |
|
در زمان نقد تمناش به دامان بنگر |
|
|
خانهای ساخت ز گلزار ارم کز رفعت |
|
عقل را مانده در آن واله و حیران بنگر |
|
|
چرخ بالد اگر از رفعت خود گو اینک |
|
سر بر ایوان زحل سوده دو ایوان بنگر |
|
|
آب حیوان که خضر در ظلماتش میجست |
|
گو بیا ظاهر و پیداش به کاشان بنگر |
|
|
جدولی بین و در آن صف زده سی فواره |
|
همه را بر ورق نقره درافشان بنگر |
|
|
در میان جدولی از آب خضر مالامال |
|
وز دو جانب دو تر و تازه گلستان بنگر |
|
|
از نسیم سحرش رایحهی روح شنو |
|
وز زلال شمرش خاصیت جان بنگر |
|
|
بس که میبالد ازین طرفه بنا کاشان را |
|
سرهم چشمی شیراز و صفاهان بنگر |
|
|
یافت چون زینت اتمام ز نظارگیان |
|
این همی گفت به آن این بگذار آن بنگر |
|
|
پیر عقل از پی تاریخ به هاتف گفتا |
|
که به گلزار ارم چشمهی حیوان بنگر |
|