هاتف اصفهانی (ماده تاریخها)/به حکم بندهی خلاق آن رزاق بیمنت
ظاهر
به حکم بندهی خلاق آن رزاق بیمنت | که کردش کافل ارزاق لطف قادر منان | |||||
امیر بینظیر مرحمتپرور که از دادش | شود بیباک آهوبره گرگ پیر را مهمان | |||||
دلیر شیرگیر معدلتپرور که از بیمش | کند در بیشه شیر شرزه چنگال خود از دندان | |||||
پس از تعمیر کاشان کز ازل میبود ویرانه | به یمن همت عالیش چون گردید آبادان | |||||
بنا شد خانهی دلکش روان شد جوی آبی خوش | به خوبی روضهی رضوان به صافی چشمهی حیوان | |||||
زلال حوض آن پیوسته روحافزار و جانپرور | نسیم صحن آن همواره عنبربیز و مشکافشان | |||||
ازین دلکش بنا کاشان به اصفاهان همی نازد | سزد هر چند بر گلزار جنت نازد اصفاهان | |||||
چو از معماری لطف خدا بر پا شد این خانه | که در وی با نیش خرم زید با عمر جاویدان | |||||
پی تاریخ سال آن رقم زد خامهی هاتف | همی نازد به اصفاهان ازین دلکش بنا کاشان |