هاتف اصفهانی (ماده تاریخها)/آه که از جور چرخ، وز ستم روزگار
ظاهر
آه که از جور چرخ، وز ستم روزگار | خسرو ملک وجود، شد به دیار عدم | |||||
آه که برچیده شد زود ز بزم جهان | مسند شهبازخان خان جمیل الشیم | |||||
رفت امیر زمان تاج اعاظم که بود | معدن عز و شرف منبع جود و کرم | |||||
نخل بلندش که بود سرو ریاض جهان | خم شد و از پا فتاد زین فلک پشت خم | |||||
دیدهی ایام ریخت از غم او سیل خون | بر سر عالم فشاند ماتم او خاک غم | |||||
چون ز غم آباد دهر یافت ملالت نهاد | در روضات جنان با دل خرم قدم | |||||
خامهی هاتف نوشت از پی تاریخ او | آه ز دنیا برفت صاحب سیف و قلم |