پرش به محتوا

نادره ایام حکیم عمر خیام/رباعیات خیام/هم دانه امید بخرمن ماند

از ویکی‌نبشته

۲۹۵ – ۱۲ نز

  هم دانهٔ امید بخرمن ماند، هم باغ و سرای بی‌تو و من ماند،  
  سیم و زر خویش از درمی تا بجوی با دوست بخور؛ گرنه، بدشمن ماند!