مسعود سعد سلمان (قطعات)/شاعران بینوا خوانند شعر با نوا
| شاعران بینوا خوانند شعر با نوا | وز نوای شعرشان افزون نمی‌گردد نوا | |||||
| طوطی‌اند و گفت نتوانند جز آموخته | عندلیبم من که هر ساعت دگر سازم نوا | |||||
| اندر آن معنی که گویم بدهم انصاف سخن | پادشاهم بر سخن، ظالم نشاید پادشا | |||||
| باطلی گر حق کنم عالم مرا گردد مقر | ور حقی باطل کنم منکر نگردد کس مرا | |||||
| گوهر ار در زیر پای آرم کنم سنگ سیاه | خاک اگر در دست گیرم سازم از وی کیمیا | |||||
| گر هجا گویم رمد از پیش من دیو سپید | ور غزل خوانم مرا منقاد گردد اژدها | |||||
| کس مرا نشناسد و بیگانه رویم نزد خلق | زانکه در گیتی ز بی‌جنسی ندارم آشنا | |||||