لاهوتی (قطعه‌ها و منظومه‌ها)/باران اشک

by ابوالقاسم لاهوتی

	باران اشک، بر رخ آن ماهپاره ریخت،			از آسمان، به شام وداعم ستاره ریخت.
	شد آب، آهن دلش از تاب آه من،			آن قطره ها ز دیده اش، از این شراره ریخت.
	راهی چو می شدم، به رخم یک نظر فکند			تاب و توان ز جان و تنم آن نظاره ریخت.
	با دست و دستمال به من یک اشاره کرد.			بس اشک و خون ز چشم و دلم آن اشاره ریخت.