لاهوتی (غزلیات)/پایا

by ابوالقاسم لاهوتی

	غیرتم می کشد اینگونه که پروانه دهد جان؛			سوزد و خوش بود، الحق که چه مردانه دهد جان.
	ای خوش آن عاشق صادق که به میدان محبت			غرق خون گردد و در دامن جانانه دهد جان.
	درگه دوست، بود خانهٔ آزادی و امید،			زنده آن است که در خدمت این خانه دهد جان.
	گر خزان حمله کند، بندهٔ آن بلبل مستم			که جدایی نکند از گل و در لانه دهد جان.

مسکو، فوریهٔ ۱۹۳۰