لاهوتی (غزلیات)/همه می‌رقصند

از ویکی‌نبشته
  سنبل، به هوای خوش طناز تو رقصد، بلبل، به نوای نی پر ناز تو رقصد.  
  این چیست که تا ناله ز تار تو برآید، جان خیزد و مستانه به آواز تو رقصد؟  
  دل، با همه سنگینی و آتش صفتی، باز پروانه شود، چون شنود ساز تو، رقصد.  
  شمشاد چمد در چمن، از نغمهٔ چنگت. با صورت خوش شعبده پرداز تو، رقصد.  
  صاحب دل هر مملکت آید به مقامت، شورش به سر افتاده، به شهناز تو رقصد.  
  چون در غزل من شنود نام ستالین، گل خندد و با ساز فسونساز تو رقصد.  

مسکو، سپتامبر ۱۹۳۷

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. این شعر به یاد سازندگان ماهر تاجیکستان سروده شده است.