لاهوتی (غزلیات)/بت فرزانه

by ابوالقاسم لاهوتی

	نگارم گفت: کی دارد بت فرزانه ای چون من؟			به او گفتم: عزیزم، عاشق دیوانه ای چون من!
	بگفتم: جان بیمار مرا، کی می کند درمان؟			بتم خندید و گفت: ای بینوا، جانانه ای چون من.
	بگفتا: لایق گنجینهٔ عشقم کجا باشد؟			دلم جنبید و گفتا: خانهٔ ویرانه ای چون من!
	بگفتا: شعلهٔ شمع رخم را تاب کی آرد؟			به لب جان آمد و گفت: ای صنم، پروانه ای چون من!
	بگفتا: کی زنان را از اسارت می کند آزاد؟			بگفتم: صاحب سرپنجهٔ مردانه ای چون من.