قطعنامه ۳۴۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد
با رای موافق ۱۴ عضو و بدون مخالف در ۱۷۷۰امین جلسه شورای امنیت مورخ ۲۸ مه ۱۹۷۴ تصویب شد.[۱]
شورای امنیت
با یادآوری اجماعی که در تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۷۴ (S/11229) به دست آمد،
۱. با اتخاذ قرار دادن گزارش دبیر کل که در تاریخ ۲۰ مه ۱۹۷۴ (S/11291) در شورای امنیت منتشر شد.
۲. از ارادهٔ ایران و عراق برای تنشزدایی پیرامون وضعیت موجود و افزایش سطح روابط استقبال میکند بهویژه آنکه دو طرف بهوسیلهٔ نمایندهٔ ویژهٔ دبیر کل که در مقام مساعی جمیله از طرف وی عمل میکند به توافقات ذیل رسیدهاند:
- (الف) رعایت دقیق آتشبس مورخ ۷ مارس ۱۹۷۴؛(ب) عقبنشینی همزمان و بیدرنگِ نیروهای مسلحی که از سوی دو کشور در طول مرزها مستقر شدهاند طبق ترتیباتی که با توافق مقامات دو کشور اتخاذ خواهد شد؛(ج) ایجاد جوی امیدبخش با احتراز از هر گونه عمل خصومتآمیز در برابر هم تا در نهایت باعث شود به هدفی که در بند ذیل آمده نائل شوند؛(د) بدون هیچ پیششرطی با هدفِ دستیابی به یک توافق جامع، پیرامون تمام مسائل دوجانبه، در سطح و مکان مناسب به مذاکره بازگردند.
۳. [شورای امنیت] ابراز امیدواری میکند که دو طرف در سریعترین زمان ممکن گامهای لازم برای اجرای توافقات بهعمل آمده را بردارند.
۴. از دبیر کل میخواهد به هر کمکی که از سوی کشورهای موضوع موافقتنامهٔ مورد اشاره خواسته میشود جامهٔ عمل بپوشاند.
پانویس
[ویرایش]- ↑ چین در رایگیری شرکت نکرد.
منابع
[ویرایش]
این اثر از یکی از اسناد رسمی سازمان ملل متحد برگزیده شده است. سیاست این سازمان مبتنی بر انتشار آثارش در حوزه مالکیت عمومی است تا «نظرات موجود در اسناد ملل متحد به صورت هر چه گستردهتر» اشاعه یابد.
بر اساس دستورالعمل اداری ST/AI/189/Add.9/Rev.2 که فقط به زبان انگلیسی موجود است، اسناد ذیل در تمام جهان در مالکیت عمومی قرار میگیرند:
|