قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان
قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان - مصوب ۱۴ خرداد ماه ۱۳۳۰ مجلس شورای ملی و ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۲۹ مجلس سنا
ماده واحده - مجلس شورای ملی عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان را که در تاریخ ۲۹ بهمن ماه ۱۳۲۸ به امضاء رسیده و‌مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده می‌باشد تصویب و به دولت اجازه مبادله نسخ صحه شده آن را می‌دهد. این قانون که مشتمل بر یک ماده و متن عهدنامه ضمیمه است در جلسه سه‌شنبه چهاردهم خرداد ماه یک هزار و سیصد و سی به تصویب مجلس‌شورای ملی رسید. رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
متن عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان
[ویرایش]دولت شاهنشاهی ایران
و دولت پاکستان نظر به اینکه مایلند روابط مودت بین ایران و پاکستان مستحکم گردد و نظر به لزوم ایجاد همکاری نزدیکتر بین دو کشور برای توسعه روابط بین‌المللی‌خود بر اساس صلح و عدالت و اصول منشور ملل متحد تصمیم به انعقاد عهدنامه مودت گرفته و برای این منظور نمایندگان خود را به شرح زیر تعیین‌نمودند:
جناب آقای دکتر علی‌اکبر سیاسی وزیر امور خارجه به نمایندگی دولت شاهنشاهی ایران.
جناب آقای غضنفر علیخان سفیرکبیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار به نمایندگی دولت پاکستان.
مشارالیهما پس از ارائه اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود در موارد زیر موافقت حاصل نمودند:
ماده اول
[ویرایش]طرفین متعاهدین معظمین در کشورهای متبوع خود صلح و دوستی دائمی را بین ایران و پاکستان و همچنین بین اتباع دو کشور مستقر‌خواهند نمود.
ماده دوم
[ویرایش]طرفین متعاهدین معظمین موافقت دارند که روابط سیاسی و کنسولی خود را بر اساس اصول و قواعد معمول بین‌المللی ایجاد و برقرار‌نمایند و نیز موافقت دارند نمایندگان سیاسی و کنسولی هر یک از طرفین در خاک طرف متعاهد دیگر از معامله‌ای به موجب اصول و قواعد معمول‌بین‌المللی و رفتار معموله نسبت به نمایندگان سیاسی و کنسولی دول کامله‌الوداد مقرر است به شرط معامله متقابله برخوردار گردند.
ماده سوم
[ویرایش]طرفین متعاهدین معظمین موافقت دارند که قراردادهای مخصوصی بر اساس معامله متقابله کامل نسبت به امور کنسولی - بازرگانی -گمرکی - کشتیرانی بازرگانی - هواپیمایی کشوری و روابط فرهنگی تنظیم و اجرا نمایند و همچنین موافقت می‌نمایند عهدنامه استرداد مجرمین و‌عهدنامه‌های مربوط به اقامت و توقف اتباع خود را در خاک یکدیگر تنظیم و به مورد اجرا گذارند.
ماده چهارم
[ویرایش]طرفین متعاهدین معظمین موافقت دارند که کلیه اختلافات حاصله بین خود را از هر نوع که باشد به وسائل دوستانه در مدت مناسبی از‌مجرای دیپلماسی و به نحو مسالمت‌آمیز تصفیه نمایند و هر یک از طرفین این حق را برای خود محفوظ می‌دارند که در این قبیل موارد طرز عملی را که‌باید تعقیب شود پیشنهاد کنند همچنین طرفین موافقت دارند در صورتی که قضاوت دیوان دادگستری بین‌المللی را قبول داشته باشند عنداللزوم کلیه‌اختلافات مذکور در ماده ۳۶ اساسنامه دیوان دادگستری بین‌المللی را با توجه به اصول کلی این عهدنامه به آن دیوان مراجعه کنند.
ماده پنجم
[ویرایش]این عهدنامه به زبان فارسی و انگلیسی منعقد و هر دو متن معتبر است.
ماده ششم
[ویرایش]این عهدنامه به تصویب خواهد رسید و اسناد مصوبه مربوطه در اسرع اوقات ممکنه در تهران مبادله خواهد گردید. این عهدنامه پانزده روز‌پس از مبادله اسناد مصوبه به موقع اجرا گذارده خواهد شد. بنا به مراتب بالا نمایندگان طرفین این عهدنامه را امضاء و مهر کرده‌اند.
تهران به تاریخ ۲۹ بهمن ماه ۱۳۲۸ مطابق ۱۸ فوریه ۱۹۵۰
از طرف دولت شاهنشاهی ایران از طرف دولت پاکستان
دکتر علی‌اکبر سیاسی غضنفر علیخان
متن عهدنامه فوق ضمیمه قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان بوده و صحیح است.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۲۹ به تصویب مجلس سنا رسیده است.
منبع
[ویرایش]قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان