قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت هندوستان
قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت هندوستان - مصوب ۱۴ خرداد ماه ۱۳۳۰ مجلس شورای ملی و ۲۷ خرداد ۱۳۲۹ مجلس سنا
ماده واحده - عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت هندوستان که در تاریخ ۲۴ اسفند ماه ۱۳۲۸ به امضاء رسیده و مشتمل بر یک‌مقدمه و پنج ماده می‌باشد تصویب می‌گردد و به دولت اجازه داده می‌شود نسخ صحه شده آن را مبادله نماید.
این قانون که مشتمل بر یک ماده و متن عهدنامه ضمیمه‌است در جلسه سه‌شنبه چهاردهم خرداد ماه یک هزار و سیصد و سی به تصویب مجلس‌شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
متن عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت هندوستان
[ویرایش]اعلیحضرت همایون شاهنشاه ایران
و
رییس جمهور هندوستان
با توجه به علائق دیرینه که قرنها بین دو کشور موجود بوده و احتیاج متقابل به همکاری برای توسعه و تقویت این علائق و اینکه طرفین مایل به برقراری‌صلح بین دو کشور به منظور تأمین مصالح مشترک دو ملت و ترقی و تعالی دو کشور هستند تمایل خود را برای انعقاد عهدنامه مودت ابراز و نمایندگان‌تام‌الاختیار خود را به شرح زیر تعیین نمودند:
اعلیحضرت همایون شاهنشاه ایران
جناب آقای دکتر علیقلی اردلان کفیل وزارت امور خارجه.
رییس جمهور هندوستان
جناب آقای سید علی ظهیر سفیرکبیر فوق‌العاده و نماینده تام‌الاختیار.
نمایندگان بالا پس از ارائه و مبادله اختیارنامه خود که صحیح و معتبر بود با مراتب زیر موافقت نمودند:
ماده ۱
[ویرایش]صلح و دوستی دائمی بین دو دولت ایران و هندوستان برقرار و هردو دولت این صلح و دوستی را بین اتباع خود توسعه داده و تحکیم خواهندنمود.
ماده ۲
[ویرایش]طرفین متعاهدین معظمین موافقت دارند که نمایندگان سیاسی در پایتختهای دو کشور و نمایندگان کنسولی لازم در جاهایی که مورد توافق دوطرف باشد تعیین نمایند و هر یک از طرفین امتیازات و مصونیتهایی که طبق حقوق بین‌المللی مقرر است به نمایندگان طرف دیگر اعطاء خواهند نمودبه طوری که هیچکدام از دو طرف نمایندگان سیاسی و کنسولی طرف دیگر را از حقوق و امتیازات مخصوصی که به نمایندگان سیاسی و کنسولی مشابه‌هر کشور دیگری اعطاء می‌شود محروم نخواهند کرد.
ماده ۳
[ویرایش]طرفین متعاهدین معظمین موافقت می‌نمایند که مسائل مربوط به امور بازرگانی - گمرکی - کشتیرانی - هواپیمایی و روابط فرهنگی وهمچنین مسائل ذیل را:
- الف - استرداد مجرمین.
- ب - معاضدت قضایی بین دو کشور.
- ج - شرایط اقامت و توقف اتباع هر یک از طرفین در قلمرو طرف دیگر بر طبق موافقتنامه‌های مخصوصی که بین طرفین منعقد خواهد شد تنظیم‌نمایند.
ماده ۴
[ویرایش]طرفین متعاهدین معظمین موافقت می‌نمایند که کلیه اختلافات بین خود را از هر نوع که باشد از مجرای عادی سیاسی با حکمیت و یا ازمسالمت‌آمیز دیگری که به نظر آنها مناسبتر باشد حل نمایند.
ماده ۵
[ویرایش]- ۱ - این عهدنامه به تصویب مقامات مقننه دو کشور خواهد رسید و مبادله اسناد مصوب هر چه زودتر در تهران صورت خواهد گرفت.
- ۲ - این عهدنامه پانزده روز پس از مبادله اسناد مصوبه به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
با تأیید مراتب بالا نمایندگان تام‌الاختیار فوق‌الذکر این عهدنامه را که به دو زبان فارسی و انگلیسی تنظیم گردیده و هر دو متن متساویاً معتبر هستندامضاء و به مهر خود ممهور نمودند. این عهدنامه در تاریخ ۲۴ اسفند ماه ۱۳۲۸ شمسی هجری مطابق با ۱۵ مارس ۱۹۵۰ در دو نسخه در تهران تنظیم‌گردید.
از طرف اعلیحضرت همایون شاهنشاه ایران از طرف رییس جمهور هندوستان
متن عهدنامه فوق ضمیمه قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت هندوستان بوده و صحیح است.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۲۷ خرداد ماه ۱۳۲۹ به تصویب مجلس سنا رسیده‌است
- نگاه کنید به
[ویرایش]مذاکرات مجلس شورای ملی ۲۹ اردیبهشت ۱۳۳۰ نشست ۱۴۸
منبع
[ویرایش]قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت هندوستان