فرهنگ نفیسی/آب حیات
آب حیات (ābe-hayāt) (آب حیاة) ا. پ. آب زندگانی بطور افسانه میگویند چشمه‌ایست در ظلمات هر که از آن آشامد هرگز نمیرد و جز خضر و الیاس نصیب دیگری نشده و نمیشود. و در اصطلاح شعر سخن نیکو و شیرین و صاف و پاک و سخن معشوق و دهان وی. و در اصطلاح عرفا مراد از آب حیات عشق و محبتی است که هر کس از آن چشید فانی نگردد و نیز آب حیات کنایه است از می.