فخرالدین عراقی (غزلیات)/وه! که کارم ز دست می‌برود

by فخرالدین عراقی

	وه! که کارم ز دست می‌برود			روزگارم ز دست می‌برود
	خود ندارم من از جهان چیزی			وآنچه دارم ز دست می‌برود
	یک دمی دارم از جهان و آن نیز			چون برآرم ز دست می‌برود
	بر زمانه چه دل نهم؟ که روان			همچو یارم ز دست می‌برود
	در خزان ار دلی به دست آرم			در بهارم ز دست می‌برود
	از پی صید دل چه دام نهم؟			که شکارم ز دست می‌برود
	چه کنم پیش یار جان افشان؟			که نثارم ز دست می‌برود
	نیست جز آب دیده در دستم			زان نگارم ز دست می‌برود
	طالعم بین که: در چنین غم‌ها			غمگسارم ز دست می‌برود
	بخت بنگر که: پای بر دم مار			یار غارم ز دست می‌برود
	دستگیرا، نظر به کارم کن			بین که کارم ز دست می‌برود