فخرالدین عراقی (غزلیات)/نگویی باز: کای غم خوار چونی؟

by فخرالدین عراقی

	نگویی باز: کای غم خوار چونی؟			همیشه با غم و تیمار چونی؟
	کجایی؟ با فراقم در چه کاری؟			جدا افتاده از دلدار چونی؟
	مرا دانی که بیمارم ز تیمار			نپرسی هیچ: کای بیمار چونی؟
	نیاری یاد از من: کای ز غم زار			درین رنج و غم بسیار چونی؟
	مرا گر چه ز غم جان بر لب آمد			نخواهی گفت: کای غم خوار چونی؟
	تو گر چه بینیم غلتان به خون در			نگویی آخر: ای افگار چونی؟
	سحرگه با خیالت دیده می‌گفت:			که هر شب با من بیدار چونی؟
	خیالت گفت: کری نیک زارم			ز بهر تو، که هر شب زار چونی؟
	سگ کویت عراقی را نگوید			شبی: کای یار من، بی یار چونی؟