فخرالدین عراقی (غزلیات)/نگارا، گر چه از ما برشکستی

by فخرالدین عراقی

	نگارا، گر چه از ما برشکستی			ز جانت بنده‌ام، هر جا که هستی
	ربودی دل ز من، چون رخ نمودی			شکستی پشت من، چون برشکستی
	چرا پیوستی، ای جان، با دل من؟			چو آخر دست، از من می‌گسستی
	ز نوش لب چو مرهم می‌ندادی			ز نیش لب چرا جانم بخستی؟
	ز بهر کشتنم صد حیله کردی			چو خونم ریختی فارغ نشستی
	اگر چه یافتی از کشتنم رنج			ز محنت‌های من، باری، برستی
	مرا کشتی، به طنز آنگاه گویی:			عراقی، از کف من نیک جستی!