فخرالدین عراقی (غزلیات)/نگارا، جسمت از جان آفریدند

by فخرالدین عراقی

	نگارا، جسمت از جان آفریدند			ز کفر زلفت ایمان آفریدند
	جمال یوسف مصری شنیدی؟			تو را خوبی دو چندان آفریدند
	ز باغ عارضت یک گل بچیدند			بهشت جاودان زان آفریدند
	غباری از سر کوی تو برخاست			وزان خاک آب حیوان آفریدند
	غمت خون دل صاحبدلان ریخت			وزان خون لعل و مرجان آفریدند
	سراپایم فدایت باد و جان هم			که سر تا پایت از جان آفریدند
	ندانم با تو یک دم چون توان بود؟			که صد دیوت نگهبان آفریدند
	دمادم چند نوشم درد دردت؟			مرا خود مست و حیران آفریدند
	ز عشق تو عراقی را دمی هست			کزان دم روی انسان آفریدند