فخرالدین عراقی (غزلیات)/ناگه از میکده فغان برخاست

by فخرالدین عراقی

	ناگه از میکده فغان برخاست			ناله از جان عاشقان برخاست
	شر و شوری فتاد در عالم			های و هویی ازین و آن برخاست
	جامی از میکده روان کردند			در پیش صد روان، روان برخاست
	جرعه‌ای ریختند بر سر خاک			شور و غوغا ز جرعه‌دان برخاست
	جرعه با خاک در حدیث آمد			گفت و گویی از میان برخاست
	سخن جرعه عاشقی بشنید			نعره زد و ز سر جهان برخاست
	بخت من، چون شنید آن نعره			سبک از خواب، سر گران برخاست
	گشت بیدار چشم دل، چو مرا			عالم از پیش جسم و جان برخاست
	خواستم تا ز خواب برخیزم			بنگرم کز چه این فغان برخاست؟
	بود بر پای من، عراقی، بند			بند بر پای چون توان برخاست؟