فخرالدین عراقی (غزلیات)/مرا درد تو درمان مینماید
ظاهر
مرا درد تو درمان مینماید | غم تو مرهم جان مینماید | |||||
مرا، کز جام عشقت مست باشم | وصال و هجر یکسان مینماید | |||||
چو من تن در بلای عشق دادم | همه دشوارم آسان مینماید | |||||
به جان من غم تو، شادمان باد، | هر آن لطفی که بتوان مینماید | |||||
اگر یک لحظه ننماید مرا سوز | دگر لحظه دو چندان مینماید | |||||
دلم با اینهمه انده، ز شادی | بهار و باغ و بستان مینماید | |||||
خیالت آشکارا میبرد دل | اگر روی تو پنهان مینماید | |||||
لب لعل تو جانم مینوازد | بنفشه آب حیوان مینماید | |||||
ندانم تا چه خواهد فتنه انگیخت؟ | که زلفش بس پریشان مینماید | |||||
به دوران تو زان تنگ است دلها | که حسن تو فراوان مینماید | |||||
چو ذره در هوای مهر رویت | عراقی نیک حیران مینماید |