فخرالدین عراقی (غزلیات)/ما دگرباره توبه بشکستیم
| ما دگرباره توبه بشکستیم | وز غم نام و ننگ وارستیم | |||||
| خرقه‌ی صوفیانه بدریدیم | کمر عاشقانه بر بستیم | |||||
| در خرابات با می و معشوق | نفسی عاشقانه بنشستیم | |||||
| از می لعل یار سرمستیم | وز دو چشمش خمار بشکستیم | |||||
| شاید ار شور در جهان فگنیم | کر می لعل یار سر مستیم | |||||
| چون بدیدیم آفتاب رخش | از طرب، ذره‌وار، بر جستیم | |||||
| چنگ در دامن شعاع زدیم | تا بدان آفتاب پیوستیم | |||||
| ذره بودیم، آفتاب شدیم | از عراقی چو مهر بگسستیم | |||||
| این همه هست، خود نمی‌دانیم | کین زمان نیستیم یا هستیم؟ | |||||