فخرالدین عراقی (غزلیات)/درین ره گر به ترک خود بگویی

by فخرالدین عراقی

	درین ره گر به ترک خود بگویی			ببینی کان چه می‌جویی خود اویی
	تو جانی و چنان دانی که: جسمی			تو دریایی و پنداری که جویی
	تویی در جمله عالم آشکارا			جهان آیینه‌ی توست و تو اویی
	نمی‌دانم چو بحر بیکرانی			چرا پیوسته در بند سبویی؟
	ز بی‌رنگی تو را چون نیست رنگی			از آن در آرزوی رنگ و بویی
	به گرد خود برآ، یک بار، آخر			به گرد هر دو عالم چند پویی؟
	مراد خود هم از خود بازیابی			عراقی، گر به ترک خود بگویی