فخرالدین عراقی (غزلیات)/ای یار، بیا و یاریی کن
| ای یار، بیا و یاریی کن | رنجه شو و غم‌گساریی کن | |||||
| آخر سگک در تو بودم | یادم کن و حق‌گزاریی کن | |||||
| ای نیک، ز من همه بد آمد | نیکی کن و بردباریی کن | |||||
| بر عاشق خود مگیر خرده | ای دوست بزرگواریی کن | |||||
| ای دل، چو تو را فتاد این کار | رو بر در یار زاریی کن | |||||
| ای بخت، بموی بر عراقی | وی دیده، تو نیز یاریی کن | |||||