فخرالدین عراقی (غزلیات)/الا قم، واغتنم یوم التلاقی
ظاهر
الا قم، واغتنم یوم التلاقی | و در بالکاس وارفق بالرفاقی | |||||
بده جامی و بشکن توبهی من | خلاصم ده ازین زهد نفاقی | |||||
مشعشعة اذا اسکرت منها | فلا اضحوا الی یوم التلاقی | |||||
ازان باده که اول دادی، ای دوست | بده بار دگر، گر هست باقی | |||||
و ان لم یبق فیالدن الحمیا | تدارک بالرحیق من الحداقی | |||||
مرا باده مده، بوی خودم ده | که از بوی تو سرمستیم، ساقی | |||||
اما تسقی کوس الوصل یوما | الی کم کاس هجران تساق | |||||
به وصلت شاد کن جانم، کزین بیش | ندارد طاقت هجران عراقی |