| | | | | | |
| |
نان و حلوا چیست ای شوریده سر؟ |
|
متقی خود را نمودن بهر زر |
|
| |
دعوی زهد از برای عز و جاه |
|
لاف تقوی، از پی تعظیم شاه |
|
| |
تو نپنداری کزین لاف و دروغ |
|
هرگز افتد نان تلبیست به دوغ؟ |
|
| |
خرده بینانند در عالم بسی |
|
واقفند از کار و بار هر کسی |
|
| |
زیرکانند از یسار و از یمین |
|
از پی رد و قبول، اندر کمین |
|
| |
با همه خودبینی و کبر و منی |
|
لاف تقوی و عدالت می‌زنی |
|
| |
سر به سر، کار تو در لیل و نهار |
|
سعی در تحصیل جاه و اعتبار |
|
| |
دین فروشی، از پی مال حرام |
|
مکر و حیله، بهر تسخیر عوام |
|
| |
خوردن مال شهان، با زرق و شید |
|
گاه خبث عمرو، گاهی خبث زید |
|
| |
وین عدالت با وجود این صفات |
|
هست دائم، برقرار و برثبات! |
|
| |
بر سرش، داخل نگردد «لا» و «لیس» |
|
این عدالت هست کوه بوقبیس |
|
| |
می‌نیابد اختلال از هیچ چیز |
|
چون وضوی محکم «بی‌بی تمیز» |
|
