شیخ بهائی (غزلیات)/به عالم هر دلی کاو هوشمند است
ظاهر
به عالم هر دلی کاو هوشمند است | به زنجیر جنون عشق، بند است | |||||
به جای سدر و کافورم پس از مرگ | غبار خاک کوی او، پسند است | |||||
به کف دارند خلقی نقد جانها | سرت گردم، مگر بوسی به چند است؟ | |||||
حدیث علم رسمی، در خرابات | برای دفع چشم بد، سپند است | |||||
پس از مردن، غباری زان سر کوی | به جای سدر و کافورم، پسند است | |||||
طمع در میوهی وصلش، بهایی | مکن، کان میوه بر شاخ بلند است | |||||
بهایی گرچه میآید ز کعبه | همان دردی کش زناربند است |