شیخ بهائی (غزلیات)/آتش به جانم افکند، شوق لقای دلدار

by شیخ بهایی

	آتش به جانم افکند، شوق لقای دلدار			از دست رفت صبرم، ای ناقه! پای بردار
	ای ساربان، ! خدا را؛ پیوسته متصل ساز			ایوار را به شبگیر، شبگیر را به ایوار
	در کیش عشقبازان، راحت روا نباشد			ای دیده! اشک می‌ریز، ای سینه! باش افگار
	هر سنگ و خار این راه، سنجاب دان و قاقم			راه زیارت است این، نه راه گشت بازار
	با زائران محرم، شرط است آنکه باشد			غسل زیارت ما، از اشک چشم خونبار
	ما عاشقان مستیم، سر را ز پا ندانیم			این نکته‌ها بگیرید، بر مردمان هشیار
	در راه عشق اگر سر، بر جای پا نهادیم			بر ما مگیر نکته، ما را ز دست مگذار
	در فال ما نیاید جز عاشقی و مستی			در کار ما بهایی کرد استخاره صد بار