شیخ بهائی (شیر و شکر)/زین رنج عظیم، خلاصی جو

از ویکی‌نبشته
شیخ بهایی (شیر و شکر) از شیخ بهایی
(زین رنج عظیم، خلاصی جو)
  زین رنج عظیم، خلاصی جو دستی به دعا بردار و بگو  
  یارب، یارب، به کریمی تو به صفات کمال رحیمی تو  
  یارب، به نبی و وصی و بتول یارب، به تقرب سبطین رسول  
  یارب، به عبادت زین عباد به زهادت باقر علم و رشاد  
  یارب، یارب، به حق صادق به حق موسی، به حق ناطق  
  یارب، یارب، به رضا، شه دین آن ثامن من اهل یقین  
  یارب، به تقی و مقاماتش یارب، به نقی و کراماتش  
  یارب، به حسن، شه بحر و بر به هدایت مهدی دین‌پرور  
  کاین بنده‌ی مجرم عاصی را وین غرقه‌ی بحر معاصی را  
  از قید علائق جسمانی از بند وساوس شیطانی  
  لطف بنما و خلاصش کن محرم به حریم خواصش کن  
  یارب، یارب، که بهایی را این بیهده گرد هوایی را  
  که به لهو و لعب، شده عمرش صرف ناخوانده ز لوح وفا یک حرف  
  زین غم برهان که گرفتارست در دست هوی و هوس زارست  
  در شغل ز خارف دنیی دون مانده به هزار امل، مفتون  
  رحمی بنما به دل زارش بگشا به کرم، گره از کارش  
  زین بیش مران، ز در احسان به سعادت ساحت قرب رسان  
  وارسته ز دنیی دونش کن سر حلقه‌ی اهل جنونش کن