رباعی‌های مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۵۸
| هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد | و اندر لب و دندان چو شکر گیرد | |||||
| گر باز نهد بر گلوی کشتهٔ خود | از ذوق لبش زندگی از سر گیرد | |||||
| هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد | و اندر لب و دندان چو شکر گیرد | |||||
| گر باز نهد بر گلوی کشتهٔ خود | از ذوق لبش زندگی از سر گیرد | |||||