رباعی‌های مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۱۵۷
| دل در ازل آمد آشیان غم تو | جان تا به ابد بود مکان غم تو | |||||
| من جان و دل خویش از آن دارم دوست | کین داغ تو دارد آن نشان غم تو | |||||
| دل در ازل آمد آشیان غم تو | جان تا به ابد بود مکان غم تو | |||||
| من جان و دل خویش از آن دارم دوست | کین داغ تو دارد آن نشان غم تو | |||||