رباعی‌های مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۱۳۹
| از ضعف تن آنچنان توانم رفتن | کز دیدهٔ خود نهان توانم رفتن | |||||
| بگداخته‌ام چنان که گر آه زنم | با ناله بر آسمان توانم رفتن | |||||
| از ضعف تن آنچنان توانم رفتن | کز دیدهٔ خود نهان توانم رفتن | |||||
| بگداخته‌ام چنان که گر آه زنم | با ناله بر آسمان توانم رفتن | |||||