رباعی‌های مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۱۳۸
| چشم و دهن آن صنم لاله رخان | از پسته و بادام گرفتست نشان | |||||
| از بس تنگی که دارد آن چشم و دهان | نه خنده در این گنجد و نه گریه در آن | |||||
| چشم و دهن آن صنم لاله رخان | از پسته و بادام گرفتست نشان | |||||
| از بس تنگی که دارد آن چشم و دهان | نه خنده در این گنجد و نه گریه در آن | |||||