رباعی‌های مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۱۲۴
| رفت آن که سری پر از خمارش دارم | چون جان دارم گهی که خوارش دارم | |||||
| بر آمدنش چنان امیدم یارست | گوئی که هنوز در کنارش دارم | |||||
| رفت آن که سری پر از خمارش دارم | چون جان دارم گهی که خوارش دارم | |||||
| بر آمدنش چنان امیدم یارست | گوئی که هنوز در کنارش دارم | |||||